19 września 2023 r. Arktyka odnotowała szósty najniższy minimalny zasięg lodu od czasu, gdy NASA rozpoczęła śledzenie satelitarne.

W tym samym czasie Antarktyda miała najmniejszy maksymalny zasięg lodu, jaki kiedykolwiek odnotowano.

Ten niepokojący trend, choć nie jest nowy, wydaje się pogarszać.

Od 1978 roku arktyczny lód morski stale się zmniejsza. Ostatnie analizy sugerują, że Arktyka może mieć warunki bez lodu we wrześniu w ciągu najbliższej dekady lub dwóch. Ale co tak naprawdę oznacza „bez lodu”? Oznacza to, że pokrywa lodowa będzie mniejsza niż milion kilometrów kwadratowych. Nawet podczas minimum w 2023 roku arktyczny lód morski pokrył 1,63 miliona mil kwadratowych lub 4,23 miliona kilometrów kwadratowych. Prognozy wskazują, że do lat 30. XXI wieku letni lód w Arktyce może skurczyć się do około 24 procent swojego rozmiaru z 2023 roku, niezależnie od scenariuszy emisji.

Naukowcy przewidują, że ten spadek będzie kontynuowany, co doprowadzi do częstszych warunków bez lodu w Arktyce do 2067 roku, wykraczając poza wrzesień i obejmując również sierpień i październik. Jednak zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych może opóźnić ten kamień milowy. Topnienie lodu arktycznego jest w dużym stopniu uzależnione od wahań emisji dwutlenku węgla, co oznacza, że ​​redukcja emisji może pomóc zapobiec przedłużonym okresom warunków bez lodu.

Badanie opublikowane w Nature Reviews Earth & Environment podkreśla znaczący wpływ tych zmian. Alexandra Jahn, główna autorka badania i adiunkt nauk atmosferycznych i oceanicznych w Instytucie Badań Arktycznych i Alpejskich Uniwersytetu Kolorado w Boulder, podkreśla pilną potrzebę działań na rzecz redukcji emisji. Nawet jeśli warunki bez lodu są nieuniknione, minimalizacja emisji ma kluczowe znaczenie dla zapobiegania przedłużającym się okresom bez lodu.

Prognozy te opierają się na kompleksowych analizach, które integrują różne wyniki badań, a nie na jednym źródle danych. Mają one ważne implikacje, szczególnie dla dzikiej przyrody, która polega na lodzie morskim. Na przykład niedźwiedzie polarne stają w obliczu coraz większych wyzwań w miarę kurczenia się ich siedlisk. Wraz ze zmniejszaniem się lodu arktycznego otwierają się również nowe możliwości dla żeglugi, co może przynieść korzyści interesom handlowym w regionie, w szczególności firmom z Chin działającym na kontrolowanych przez Rosję terytoriach arktycznych. Jednak ten wzrost aktywności morskiej stwarza nowe zagrożenia dla dzikiej przyrody, w tym ssaków morskich, takich jak płetwale błękitne. Hałas generowany przez silniki statków może zakłócać komunikację wielorybów, zwiększając istniejące zagrożenia dla ich przetrwania.

Ponadto topnienie lodu arktycznego przyczynia się do globalnego ocieplenia poprzez zmniejszenie efektu albedo Ziemi. Przy mniejszej pokrywie lodowej mniej światła słonecznego odbija się z powrotem w przestrzeń kosmiczną, co prowadzi do większego topnienia i zwiększonego pochłaniania ciepła przez ocean. Ta pętla sprzężenia zwrotnego nasila częstotliwość i nasilenie fal upałów, utrwalając niebezpieczny cykl ocieplenia i topnienia.

Chociaż te prognozy są niepokojące, istnieje nadzieja w zdolności Arktyki do reagowania na zmiany klimatu. W przeciwieństwie do długoterminowych procesów geologicznych, lód morski Arktyki może regenerować się stosunkowo szybko, jeśli emisje zostaną ograniczone. Podkreśla to znaczenie podejmowania szybkich i zdecydowanych działań w celu złagodzenia zmian klimatu i zachowania integralności ekologicznej Arktyki.