Policzki Olgi zaróżowiły się.

Czekała, aż nowy mąż uściśnie ją w ramionach, ale z jakiegoś powodu się zawahał.

-Jak bardzo jestem zmęczony po tych wszystkich ceremoniach.

„Wreszcie możesz spać” – powiedział czule Karl. — Jutro znowu mamy pracowity dzień.

„Dobranoc” – odpowiedziała Olga, próbując ukryć lekkie zdziwienie.

„Kocham cię, Olya” – czule pocałował ją w czoło i zamykając oczy, opadł z powrotem na poduszkę.

Zupełnie nie tak wyobrażała sobie ich pierwszą noc.

Dzień ślubu okazał się naprawdę męczący. Musiała dużo stać na nogach, a potem przyjąć ciąg niekończących się gratulacji, ale Olga wciąż liczyła na coś wyjątkowego, gdy zostaną sami. Nagle przypomniała sobie, jak w Monte Pellegrino zobaczyła uroczą grotę i pobiegła do niej. Towarzyszki powiedziały jej, że Święta Rozalia była w tej grocie w dniu jej ślubu, gdy zdecydowała się poświęcić swoją niewinność Niebieskiemu Oblubieńcowi. Wtedy Olga przyszła dziwna myśl: „Czy ja, podobnie jak ten święty, jestem skazany na dziewictwo?”