Toma z leniwym oczekiwaniem patrzyła na leżący przed nią test i nerwowo zagryzała wargi, a gdy tylko zaczęła pojawiać się druga kreska, po jej zarumienionych policzkach już płynęły łzy radości.

I tak oba paski były wyraźnie widoczne, teraz nie było już wątpliwości – wreszcie nadeszła długo wyczekiwana ciąża, o której ona i jej mąż marzyli od tylu lat.

Tamara drżącą z podniecenia ręką wyjęła z kieszeni telefon komórkowy, aby przekazać mężowi dobrą wiadomość, ale zmieniła zdanie i odłożyła telefon.

Toma postanowiła, że ​​sprawi Antonowi radość wieczorem, podczas obchodów różowego ślubu – dziesiątej rocznicy ich wspólnego szczęśliwego życia.

Anton przygotowywał się do uroczystości ze szczególnym niepokojem. Zarezerwował salę bankietową w swojej ulubionej restauracji, sam wybrał menu, zaprosił muzyków, najlepszego prezentera w mieście i przygotował prezent dla swojej żony. Toma również kupiła prezent dla męża, jednak uznała, że ​​wiadomość o tym, że zostaną rodzicami, będzie dla niego najlepszą niespodzianką.

Obrazy są wykorzystywane na podstawie licencji komercyjnej. Kopiowanie zabronione
Czas leciał z szybkością błyskawicy. Toma długo nie mogła się zdecydować, w którą sukienkę się ubrać; odwiedziła stylistkę, która wykonała jej fryzurę, makijaż i manicure. Przybyła do restauracji w tym samym czasie co jej mąż, a on nie mógł przestać podziwiać swojej żony, promieniującej ogromnym szczęściem. Wkrótce zaczęli gromadzić się goście. Byli to krewni, bliscy przyjaciele i niektórzy współpracownicy Antona. Podczas gdy goście krzątali się po sali, Anton ucałował żonę i szepnął uduchowionym głosem:

• Jak piękna jesteś dzisiaj! Tomochka, jestem gotowy dać wiele, abyś zawsze był tak szczęśliwy, jak dzisiaj.

• Jestem taki szczęśliwy, bo jesteś blisko i ponieważ…

Toma uznała, że ​​to właściwy moment, jednak w tym momencie smartfon w kieszeni Antona zawibrował, powiadamiając ją o przychodzącej wiadomości. Mąż przeprosił, wyciągnął telefon, przeczytał wiadomość i odszedł od żony. Wiadomość zawierała link do serwisu randkowego, po czym mężczyzna został przekierowany na stronę profilową Tamary. Był gotowy upaść pod ziemię, żeby nie zobaczyć tego wstydu. Jego ukochana żona, którą jeszcze kilka minut temu tak bardzo podziwiał, której bezgranicznie ufał i kochał bezinteresownie, zapraszała na spotkania mężczyzn, obnosząc się ze wszystkimi jej wdziękami. Anton co chwila przybliżał i oddalał zdjęcia, aż w końcu wybrała dla siebie wulgarny przezwisko!

Tamara była zdenerwowana, ale nie odważyła się podejść do męża, widząc, jak bardzo był podekscytowany. Pewnie były jakieś kłopoty w pracy, nie chciałam dać się złapać i znowu mu przeszkadzać. Goście już się zebrali, gospodarz rozpoczął przemówienie powitalne, a gdy oznajmił, że dla nowożeńców zagrana zostanie piosenka, Anton podbiegł do niego, wyrwał mu mikrofon z rąk i zaczął mówić:

— Kochani, muszę Was przeprosić, ale uroczystość zostaje odwołana. Nie mogę tu dalej przebywać i świętować dziesięciu lat życia z tą kobietą” – wskazał ręką na Toumę. „Tak, pół godziny temu byłem pewien, że jestem szczęśliwy w tym małżeństwie, ale jestem gorzko rozczarowany. ” Ta, którą przez te wszystkie lata dosłownie ubóstwiałem, którą kochałem tak szczerze i wiernie, uważałem za idealną kobietę, z którą chciałem żyć długo i szczęśliwie i tego samego dnia umrzeć, z którą chciałem wychować dzieci, okrutnie mnie zdradziła . Jak się okazało, Tamara tylko udawała Anioła, tak naprawdę za moimi plecami prowadziła zupełnie inne życie, niemoralne, którego nigdy nie będę tolerować. Wstydzę się, że nazwałem ją swoją żoną i od tej pory jest dla mnie zupełnie obcą osobą. Baw się dobrze, Tomochka, i kontynuuj, ale nie jako moja żona!

Powiedziawszy ostatnie słowa, Anton spojrzał na zmieszaną Tamarę pogardliwym, miażdżącym spojrzeniem i szybko wyszedł z restauracji. Na korytarzu zrobiło się tak cicho, że nawet w uszach dzwoniło mi od tej ciszy. Toma stał nieruchomo jak kamienny posąg i nie mógł się ruszyć. Stałaby tam nadal w całkowitym osłupieniu, gdyby nie jej najlepsza przyjaciółka, która była wśród gości. Podeszła do Tomy, w milczeniu wzięła ją za rękę i poprowadziła do wyjścia. Zdumieni goście odpędzali kobiety, rzucając dezaprobujące spojrzenia, cmokając językami i szepcząc coś do siebie.

Toma opamiętała się na ulicy, kiedy lodowaty jesienny wiatr ostro owiał jej twarz, zmuszając do powrotu do rzeczywistości. Tamara przyłożyła drżącą dłoń do ust i cicho łkając, przykucnęła.

• Tomka, co to wszystko znaczy? Jak Anton mógł zrobić coś takiego przed takim tłumem? Pokłóciliście się? – zapytała Kira, zszokowana tym, co się stało nie mniej niż pozostali goście i sama Tamara.

– Nie wiem, Cyrusie, nie mam pojęcia, co się z nim nagle stało. – Toma rozpłakał się gorzko, – Po prostu wdeptał mnie w ziemię, upokorzył mnie nie tylko jako swoją żonę, ale także jako kobietę w ogóle. Dlaczego, dlaczego, czym sobie na to zasłużyłam? Znasz mnie, Kiro. Dlaczego, powiedz mi, dlaczego tak mnie obraził? Czy dałem powód do zazdrości lub podejrzeń? Cóż, powiedz mi, wiesz lepiej z zewnątrz. Może czegoś nie zauważyłem? I jak mogę z tym dalej żyć? Próbowałem dla niego wszystkiego, żyłem dla niego i oto jest!

Kira wezwała taksówkę, podając swój adres, a także pomogła zrozpaczonej przyjaciółce wsiąść do samochodu, zdając sobie sprawę, że w takim stanie nie można jej zostawić samej. Jadąc do domu przyjaciółki, Toma myślała tylko o tym, jak powinna teraz żyć? Mąż był bardzo bogatym człowiekiem. Przestronne mieszkanie w centrum, w którym mieszkała para, należało do Antona. Tamara nie pracuje odkąd wyszła za mąż. Anton nalegał, aby żona zajmowała się domem, rodziła i wychowywała dzieci oraz opiekowała się mężem, a on zapewniłby im wszystko, czego potrzebowali.

„Najważniejszą rzeczą, jakiej wymaga się od kobiety, jest to, aby dom był wygodny, schludny, pachniał ciastami i królowała miłość”. I zostaw całą resztę mnie. Obiecuję, że niczego nie będziesz potrzebować, kochanie. – Tak mówił Anton przed ślubem.

Tamara tak bardzo kochała męża, że ​​zgodziła się na wszystkie jego warunki. I zawsze wierzyła, że ​​mąż jest głową rodziny, a jego słowo jest prawem. Lubiła dbać o dom, czynić go przytulnym i przygotowywać pyszne śniadania, obiady i kolacje dla męża. W głębi duszy Tamara nie była do końca zadowolona z takiego stanu rzeczy, ale wmawiała sobie, że jest słuszna. Tak naprawdę niczego nie potrzebowała, miała troskliwego, hojnego i czułego męża. Wydawałoby się, o czym jeszcze można marzyć? A teraz została bez pracy, bez mieszkania i z pustym portfelem.

Tamara rozumiała, że ​​nie może zostać z przyjaciółką na zawsze, ale nie miała pojęcia, dokąd się udać. Jedyną krewną, jaką Toma pozostawiła, była jego ciotka, siostra jego matki, więc zdecydowała się pojechać do niej rano.

W mieszkaniu Kiry Toma spędziła bezsenną, bolesną noc. Przecież tej nocy ludzie, których Tamara uważała za bliskich i godnych zaufania, natychmiast się od niej odwrócili. Została usunięta ze znajomych w